Haken in India

Op reis haak ik altijd veel. Je zit soms uren in een trein dus tijd zat om wat leuks te maken. Indiërs zijn nooit alleen dus als er 1 nieuwschierig is ben je ineens omringt door mensen die van alles willen weten. Taal maakt dan niet uit, het was me duidelijk genoeg dat deze vrouw er graag vandoor wilde gaan met mijn nog af te maken beest. Ze zette hem op haar hand en liep ermee door de trein alsof het haar kostbaarste bezit was. 

Ik snapte haar wel want ook ik was erg blij met dit beest wat ik Mister Hara heb genoemd, meneer Groen! Voor de vrouw heb ik snel een tasje gehaakt voor haar mobiel en gelukkig was ze hier ook heel blij mee. Mister Hara ging verder met ons mee. Zie hem hier zitten op de 1000 traptrede van Mount Girnar, een pelgrims tocht van in totaal 5000 treden. De dagen erna was elk stoeprandje te veel maar we hebben het wel mooi gedaan.

Als je zelf gewoon bezig bent komen mensen gewoon naar je toe. Hier geef ik wat bijles aan een Franse die er niet uit komt met haar vierkantjes. 

Batik in Maleisië

"Als ik in Maleisië ben dan wil ik wel eens weten hoe ze van die mooie stoffen maken" zei ik tegen mezelf. In Kota Bharu was een hoop mooie batik te vinden maar niemand gaf ook les. Het hotel wist wel iemand en de volgende ochtend werd ik vroeg opgehaald en ergens buiten de stad gebracht. 

Het was een fabriekje voor zijde stoffen. Ik had nog duidelijk gezegd ik wil niet op zijde maar op katoen. Ik had in die tijd een groep mensen met een beperking die zijde sjaals en schilderijen maakte voor de verkoop. Ik wist wel hoe en wat. 

Jammer dat ik niet wat dingen heb bijgeleerd maar het was wel een leuke dag. Je denkt fabriek, in een hal enzo, maar nee hoor ik stond daar gewoon onder een overkapping buiten in het zand en tussen de kippen. 

Loi Krathong Festival

Loi Krathong is het Thaise feest van het licht. De 'Krathong' is een offer voor 'Mae Khongkha', de 'Moeder van het Water'. De Thais geloven dat bij het wegdrijven van de 'Krathong' ook zonden en ongeluk zullen weggaan. Hoe verder de 'Krathong' wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst.

Ik was tijdens dit festival in Thailand en mocht daarom mee helpen om deze offer bootjes te maken. Jong, oud, Thai of toerist iedereen hielp mee. Ze werden gemaakt van bananen bladeren, bloemen en wierook. 

Normaal gesproken worden de offer bootjes op een rivier of meer gelaten, maar ik was op een eiland en daar was natuurlijk vooral veel zee. Mijn bootje kwam dus niet erg ver en voordat hij pas echt ging had ik al 20x het kaarsje  opnieuw aangestoken. Je zou zeggen dat ik dan niet erg veel geluk zou hebben maar ik was tenslotte wel een half jaar op reis en mocht dit zomaar meemaken.